Coyhaique

Na drie dagen op zee zijn we wel toe aan een dagje van boord. We gaan weer tenderen en omdat we onze excursie dit keer zelf en niet via de cruiseline hebben geboekt, moeten we vroeg in de rij voor een kaartje voor de eerste tender. Dus de wekker gaat om 5.30 uur, de ene helft van ons reisgezelschap staat op en sluit aan in de rij van mensen die nog eerder zijn opgestaan. De andere helft brengt na enige tijd koffie en een muffin, dat dan wel. En gaat vervolgens zelf rustig ontbijten.

Het vroege opstaan heeft geloond en om 7.30 uur gaan we van boord, op zoek naar onze gids die we niet vinden. We vragen na, niemand die het echt weet en het advies is een shuttel naar de stad te nemen en daar te kijken. Gelukkig besluiten we nog even geduld te hebben en na een kwartiertje stopt er een auto waaruit iemand stapt met een bordje met onze naam. Wij kijken uit naar mede-excursiegangers want op basis van aantal deelnemers moeten we het restant betalen (voor 2 personen belachelijk duur, vanaf 5 prima bedrag en vanaf 10 goedkoop). Surprise surprise, we zijn de enigen dus we tikken mopperend onze laatste dollars af. Maar voor dit bedrag krijgen we dan ook echt wat: een superleuke gids Jorge die een enorme backpack bij zich heeft - wat ons doet afvragen wat hij met ons van plan is in de circa 5 uur die we hebben - en een chauffeur die ons rond zal rijden. Jorge legt uit dat hij als geboren en getogen buitenmens en hiker altijd overal op voorbereid wil zijn en we gaan op weg.

Onderweg naar natuurpark vertelt hij vol enthousiasme over zijn leven in Chili en Port Aysen waar hij woont en nooit meer weg wil. In dit zuideijke deel van Chili willen maar weinig mensen wonen vanwege de koude en lange winters en gebrek aan vertier, maar als je zoals Jorge het liefst buiten bent dan is het geweldig. Mocht je echt weinig tot geen geld hebben en je kunt laten zien dat je 300 dollar op je rekening hebt, krijg je van de overheid gratis en voor niets een klein huisje, waarvan er veel gebouwd worden in allerlei kleuren. Dit om toch mensen naar deze regio te lokken.

Na een mooie rit komen we in het natuurpark, het doel van onze reis. Met de taxi die hier beslist niet geschikt voor is (we krijgen visioenen van onze rit over 100 km onverharde weg op oudjaarsdag) gaan we weer over een zanderig hobbelpad. Jorge mompelt tegen ons dat hij een 4x4 had verwacht en geen stadstaxi, de taxichauffeur wordt niet blij van alle stenen die hij tegen zijn auto hoort tikken, maar zet door. Op het gegeven moment komen we vast te zitten op een zanderige heuvel, maar als alle passagiers uitstappen komt het gelukkig toch goed. We eindigen bij een prachtige groene lagune waar we in een blokhut een onverwachte maar heerlijke picknick krijgen met toost met verschillende soorten zalm, kaas en ook nog wijn en nootjes. Zelfs aan thee is gedacht.

We kijken rond en maken foto’s en vangen de terugtocht aan want de laatste tender gaat om 1330 en die willen we natuurlijk niet missen, want hoe mooi de natuur hier ook is en hoe gezellig het is met Jorge, hier langer blijven hoeft nu ook weer niet. Het was een geweldige ochtend waarin we weer een heel ander gezicht van Zuid-Amerika hebben ervaren.